Φωτογραφίες κρυστάλλων και ορυκτών

της συλλογής μου

Κρύσταλλοι θειϊκού ασβεστίου για καθαρισμό,

καλοκαίρι 2008

___________________________________________________________

Άρθρο του Σταύρου Κανδύλη, διευθυντή εφημερίδας στην Θράκη.

�Αυτά τα Διαμάντια ποιός θα τα βγάλει ;�

Γεμάτο πολύτιμους λίθους το υπέδαφος της Θράκης - Αμύθητοι θησαυροί περιμένουν την ώρα της εκμετάλλευσης - Τι αποκαλύπτει πρόσφατη έρευνα Καθηγητών της Γεωλογίας του Αριστοτελείου Παν/μιου Θεσσαλονίκης και του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Μονότονα σχεδόν, στα 57 χρόνια της έκδοσής της η �ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΘΡΑΚΗ�, ζητά την αξιοποίηση των πάμπολλων πλουτοπαραγωγικών πηγών του τόπου μας. Ο καλός Θεός έχει δώσει άφθονα τα αγαθά Του στην ακριτική περιοχή της Θράκης. Κι αντί εδώ να είναι η �γη της Επαγγελίας� οι νέοι μας απεγνωσμένα ψάχνουν για μια θέση στο... Δημόσιο και τα χωριά μας ερημώνουν.

Το υπέδαφος της Θράκης γενικότερα και του Έβρου ειδικότερα κρύβει στα σπλάχνα του αμύθητους θησαυρούς. Από Χρυσό και Ασήμι, Μάρμαρα και Πετρέλαια μέχρι πολύτιμους λίθους. Και όλα αυτά περιμένουν την ώρα και τους κατάλληλους ανθρώπους για να αξιοποιηθούν. Για τους τελευταίους, τους πολύτιμους και ημιπολύτιμους λίθους θα μιλήσουμε σήμερα για μια ακόμη φορά κάνοντας μια σύντομη αναδρομή σε προσωπικές εμπειρίες του υπογράφοντος.

Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του �70 όταν μια παρέα νεαρών Αλεξανδρουπολιτών επιστημόνων (Γεωλόγων, Φυσικών, Μεταλλειολόγων, κλπ) κάναμε μια διαδρομή με τα πόδια παρακαλώ, παραλία, παραλία, από την Αλεξ/πολη μέχρι τις Φέρες. Νεαρός Δικηγόρος εγώ τότε, ακολουθούσα τους φίλους παλιούς συμμαθητές στο οδοιπορικό τους, που κάθε τόσο έσκυβαν και μάζευαν... πέτρες. Ήταν λίθοι ημιπολύτιμοι που όμως δεν μπορούσε να διαγνωσθεί η προέλευσή τους καθώς ήταν ύλες φερτές. Δηλ. κατεβαστές από τα νερά των βροχών. Ενθυμούμαι πως όταν πήγαμε μια τέτοια πέτρα στο Μηχανουργείο του Γιώργου του Χαμηλάκη στην Αλεξ/πολη για να την κόψει στη μέση, ο τροχός χάλασε και ο Μπάρμπα-Γιώργος έβαλε τις φωνές. Τι ήταν αυτή η πέτρα; Ήταν Διαμάντι ή κάτι άλλο, που ο τόρνος δεν κατάφερε να την κόψει; Τα θυμήθηκα όλα αυτά διαβάζοντας:

Tην έκθεση του Καθηγητή Γεωλογίας του Αριστοτελείου Παν/μιου Αθηνών κ. Δημ. Κωστόπουλου που κάνει λόγο για ζώνες πετρωμάτων Διαμαντιών στη Θράκη. Ο κ. Κωστόπουλος εντόπισε Ζώνες μικροσκοπικών Διαμαντιών που σε ορισμένα σημεία η πυκνότητά τους φθάνει τα 2.000-30.000 καράτια στον τόνο. Από επιστημονικής άποψης είπε ότι τα πετρώματα που φιλοξενούν διαμάντια είναι αργιλλοψαμμιτικά ιζήματα, στα οποία πρόσφατα ανακαλύφθηκε το ορυκτό μεϊτζορίτης (υπερπυριτικός γρανίτης), του οποίου η παρουσία στα ελληνικά πετρώματα είναι μοναδική.
Ακόμη ο διδάκτορας Γεωλογίας του τμήματος Γεωλογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Βασίλειος Μέλφος ανέφερε ότι στις περιοχές Παρανεστίου Δράμας υπάρχει κόκκινο κορούνδιο, που είναι μια ποικιλία ρουμπινιού, τα οποία φτάνουν σε μήκος σε μερικές περιπτώσεις και τα 10 εκατοστά. Σημαντική εμφάνιση ρουμπινιού εντοπίστηκε

και στην Ξάνθη, ενώ μαζί με ζοϊσίτη βρέθηκαν ρουμπίνια στα μάρμαρα της Μάζας Ροδόπης που ξεπερνούν σε μήκος τα 3 εκατοστά.
Στα Κιμμέρια της Ξάνθης έχουν εντοπιστεί καλά σχηματισμένοι γρανάτες μεγέθους έως και 5 εκατοστά, καθώς και αιματίτης.
Στο Κάτω Νευροκόπι Δράμας εντοπίστηκε αμέθυστος με ιώδη χρώμα με σύμφυση με καπνιά χαλαζία, σε μορφή σκήπτρου.
Μεγάλοι κρύσταλλοι αμέθυστου βρέθηκαν και στην περιοχή βόρεια των Σαπών, καθώς και στο Σουφλί.
Επίσης, στα μεταλλεία της Κίρκης βρέθηκε ροδοχρωσίτης, μαλαχίτης και αζουρίτης.
Σε ολόκληρο το νομό Έβρου, με καλύτερες ποικιλίες στην περιοχή των Φερών, της Συκορράχης και του Σουφλίου, εντοπίστηκαν χαλκηδόνιος, αχάτης και οπάλλιος, ενώ μεγάλοι (έως και 10 εκατοστά) και καλοσχηματισμένοι γρανάτες βρέθηκαν στην Μαρώνεια Ροδόπης.

Πάντως και ο κ. Μέλφoς τόνισε ότι αν και υπάρχουν τόσες πολλές περιοχές που κρύβουν στο υπέδαφός τους πολύτιμους λίθους δεν γίνεται εκμετάλλευσή τους, καθώς υπάρχει έλλειψη ενδιαφέροντος από ιδιωτικές εταιρείες, οι περιοχές είναι δύσβατες και απομακρυσμένες, μέχρι σήμερα δεν έχουν γίνει εκτεταμένες έρευνες για τον εντοπισμό του μεγέθους και της έκτασης των κοιτασμάτων, ενώ υπάρχει έλλειψη εξειδικευμένων εργαστηρίων για την μελέτη των πετρωμάτων στην βόρεια Ελλάδα. Αυτά τα... Διαμάντια λοιπόν (όνομα και πράγμα) ποιός θα τα βγάλει; Θα έρθει ποτέ η ώρα;

Γ. Κανδύλης

κρύσταλλοι φθορίτη

_______________________________________________________

Το μεγαλύτερο σπήλαιο στο κόσμο

Βρίσκεται μέσα στην ζούγλα του Βιετνάμ.

Οι φωτογραφίες που δημοσιεύω προέρχονται

από την ερευνητική αποστολή

του National Geographic

κρύσταλλοι θειϊκού ασβεστίου τεραστίων διαστάσεων
σε σπήλαιο στο Μεξικό

__________________________________________________

Σπάνιο πέτρωμα από την Χιλή

_______________________________

απολιθωμένος αμμωνίτης

__________________________________

Επισκεφθείτε τον ιστότοπο

http://spilaiologia.pblogs.gr/

με βασικά θέματα βίντεο και φωτογραφίες από σπήλαια
και έρευνες σε σπήλαια και βάραθρα από την Ελλάδα.
Περιέχει καταπληκτικό βίντεο από υποβρύχια κατάδυση στην καρδιά
της πόλης της Βουδαπέστης διάρκειας 12 λεπτών.
Ένα βίντεο από τον Λαβύρινθο στη Μεσαρά της Κρήτης
και υλικό από τα παλαιά μεταλλεία του Λαυρείου.

___________________________________________________

_______________________________________

Επίσκεψη στη σπηλιά του Μπεκίρη στις Σπέτσες

Αυτή βρίσκεται στη δυτική πλευρά των Σπετσών, δίπλα στην παραλία των Αγίων Αναργύρων, στο δεξί μέρος όπως στεκόμαστε στην παραλία και βλέπουμε τη θάλασσα. Είναι πολύ εύκολο να πάμε σε αυτήν. Ο πρώτος τρόπος είναι κολυμπώντας περνώντας τον πρώτο κάβο μετά την παραλία των Αγίων Αναργύρων, κολύμπι 5 λεπτά. Ο δεύτερος τρόπος είναι από την στεριά. Ανεβαίνουμε τα τσιμεντένια σκαλιά που βρίσκονται στο δεξί μέρος της παραλίας, και ακολουθούμε στα αριστερά μας το χωμάτινο μονοπάτι μέσα στο πευκοδάσος, όταν τελειώσουν τα σκαλιά. Υπάρχουν κόκκινα ενδεικτικά σημάδια πάνω στα πεύκα ή σε πέτρες που οδηγούν προς την σπηλιά. Στο τέλος της διαδρομής περπάτημα λιγότερο από 10 λεπτά συναντάμε πάλι κάποια τσιμεντένια σκαλιά που οδηγούν στην είσοδο της σπηλιάς. Δυστυχώς η είσοδος είναι πολύ στενή και έχουν πέσει μεγάλα βράχια από κατολισθήσεις. Ο καλύτερος τρόπος για να μπούμε είναι το σώμα μας να κοιτάει προς την έξοδο και όχι προς την σπηλιά. Ένας φακός είναι απαραίτητος επειδή δεν υπάρχει φως. Καλό είναι να έχει ο επισκέπτης και πλαστικό καπέλο οικοδόμων ή τουλάχιστον ένα απλό καπέλο, επειδή το ύψος του σπηλαίου στην αρχή της εισόδου είναι χαμηλό. Μόλις κατέβουμε τρία-τέσσερα πέτρινα σκαλιά συναντάμε έναν τσιμεντένιο διάδρομο που μας οδηγεί στην σπηλιά, κάτω υπάρχει θαλασσινό νερό. Μέσα στη σπηλιά υπάρχουν σταλαγμίτες και μικρή αμμουδιά. Υπάρχουν νυχτερίδες που πετούν δεν είναι όμως ενοχλητικές. Το θέαμα που αντικρίζει ο επισκέπτης είναι εξαιρετικό, μάλιστα όταν αντικρύσουμε το φως που προέρχεται από το θαλάσσιο άνοιγμα. Οι φωτογραφίες είναι απαραίτητες. Για την ιστορία του σπηλαίου υπάρχουν λίγες πληροφορίες στο διαδίκτυο. Ας σημειωθεί ότι στο σπήλαιο αυτό γυρίστηκαν σκηνές για την ελληνική ταινία �Τζένη-Τζένη�. Στη συνέχεια καταθέτω τις δικές μου φωτογραφίες.

η είσοδος της σπηλιάς από τη θάλασσα